نیایش

الهی

• نویسنده: خواجه عبدالله انصاری
• قالب: نثر مسجّع

الهی به حرمت آن نام که تو خوانی و به حرمت آن صفت که تو چنانی دریاب که می توانی.

قلمرو فکری:

خداوندا به حرمت آن نام که بندگان تو را دعا می کنند و بر حرمت آن صفات مقدسی که توصیف می شوی، ما را در یاب که بر همه چیز توانا هستی.

قلمرو زبانی:

الهی، عاجز و سرگردانم؛ نه آنچه دارم، دانم و نه آنچه دانم، دارم.

قلمرو فکری:

خدایا! ناتوان و سرگردانم؛ شایستگی آنچه را که می دانم، ندارم و آنچه را که فکر می کنم می دانم در واقع نمی دانم و فاقد آن‌ها هستم.

قلمرو زبانی:

قلمرو ادبی:

دانم و دارم ß   جناس

حرف «ن» ß   واج آرایی

الهی، در دل های ما جز تخم محبت مکار و بـر جان‌های ما جز الطاف و مرحمت خـود منگار و بر کشت های ما جز باران رحمت خـود مبار. به لطف، ما را دسـت گیر و به کرم، پای دار.

قلمرو فکری:

خداوندا! دل‌های ما را کشتزار محبت‌ خودت قرار بده (در دل‌های ما به جز عشق و محبت خودت قرار نده) و بر جسم و روح ما جز لطف و بخشش خود حک نکن (نقش دیگری تصویر نکن). و اعمال و رفتار ما را مشمول رحمت و عنایت خودت قرار بده. با لطف خود ما را یاری کن و با کرم و بخشش خود ما در راهت استوار نگه دار.

قلمرو زبانی:

قلمرو ادبی:

تخم محبت ß   اضافه تشبیهی

کشت ß   استعاره از کردار و کنش

باران رحمت ß   اضافه تشبیهی

دست گرفتن ß   یاری کردن

الهی، حجاب ها را از راه بردار و ما را به ما مگذار.

قلمرو فکری:

خدایا! موانعی که در راه وصال تو قرار دارد، از میان بردار و ما را به حال خویش واگذار نکن.

قلمرو زبانی:

قلمرو ادبی:

حجاب ß   استعاره از تاریکی و سرگشتگی